To tweet or not to tweet

Afgelopen zijn de cito’s voor mijn leerlingen begonnen.

Wees maar niet bang, dit wordt geen blogpost over voor of tegen de Cito-toets.

Een van mijn leerlingen was erg alert en gaf aan dat een som niet op te lossen was.

En i.d.d. na een aantal keer kijken bleek het goede resultaat er niet bij te staan.

Slordig dacht ik, maar ook raar. Een commercieel bedrijf dat een toets met zulke fouten uit geeft. Ik maak het wel vaker mee, met name bij uitgevers.

Ik heb er e en foto van genomen en laat op de dag een tweet geplaatst

tweet_cito

Zoals het wel eens gaat met een tweet krijg je er reactie op of wordt het geretweet, tot zo ver niets bijzonders, dacht ik. Ik had het een beetje mis.

tweetactiviteit_cito_

Woensdag kreeg ik een tweet van Cito.

Helaas had deze tweet een aantal spelfouten en dat viel bij andere twitteraars die er over begonnen.

 

Vandaag werd het gesprek wat ik met een leerling had abrupt gestoord.

Er waren een aantal mensen die mij zochten met de vraag of ik zo snel mogelijk bij de leidinggevende kan komen en dan zo snel mogelijk Cito wil terug bellen.

Mijn leidinggevende legde me uit dat de school een contract had getekend om mee te doen met het uitproberen van een Cito-toets. In dit contract staat ook dat er geen beeldmateriaal naar buiten mocht worden gebracht.

Oeps.

Hier was ik met dus niet van bewust.

Ik belde met een aardige meneer van Cito. Hij legde me, op een uiterst vriendelijke, manier uit dat het om pre test ging die uitgetest wordt door leerlingen en dat er daarna pas aanpassingen gedaan worden gedaan. Daarnaast zijn er ook contracten getekend zodat cito deze toetsten kan uittesten. In deze contracten staat dat er niets naar buiten gebracht mag worden.

Ik gaf aan ik sinds een aantal minuten, na gesprek met mijn leidinggevende, pas van contracten en pre testen af wist.

De vriendelijke meneer vroeg of ik wilde meewerken om dit allemaal recht te zetten. Natuurlijk stemde ik daarin toe.

Later op de dag kon ik telefoon van de communicatieafdeling van Cito verwachten om het allemaal recht te zetten. Toen mijn leidinggevende dit hoorde werd meteen hoofdcommunicatie van de onderwijsinstelling gebeld. Onze communicatieafdeling moest maar met de communicatieafdeling van Cito praten op welke manier dit recht gezet kon worden.

Een paar uur later had ik een communicatiemevrouw van cito aan de lijn.

Of ik in mijn tweet wil zeggen dat het niet mijn bedoeling was om deze afbeelding te plaatsen en dat het achteraf niet verstandig is geweest om hierover te tweeten. Dat het om een pre test zou gaan en dat ik de tweet zou verwijderen. En dit allemaal in 140 karakters. Cito gaat op deze tweet reageren door aan te geven dat ze altijd blij zijn met feedback. Feedback kan altijd gegeven worden via mail klantenservice@cito.nl .

De mevrouw van de communicatie afdeling had waarschijnlijk niet door dat ik de mail in de ochtend al had gedelete. De reden is, geheel vanuit mij zelf en dus niet vanuit Cito of mijn werkgever, dat ik mijn werkgever niet in de problemen probeer te brengen.

Ik ben van mening dat wanneer een commerciële partij iets naar buiten brengt er altijd eerst naar gekeken dient te worden. Mijn leerlingen hebben uit de cito toetsen taal en schrijffouten gehaald, maar ook slordigheden. Dit is heel makkelijk te voorkomen als er minimaal een keer na gekeken wordt, ook met een pre test.

Was deze commotie allemaal nodig?

Ik denk het niet.

Indien mijn werkgever mij duidelijker had uitgelegd wat een pre test cito toets precies inhoudt had ik dit waarschijnlijk al niet gepost. Navraag bij een aantal collega’s bleek dat zij hier ook niet van op de hoogte zijn. Heeft te maken met communicatie.

Indien de cito niet een afdeling communicatie had ingeschakeld was deze blog post ook nooit van de grond gekomen, want zoveel informatie geven in 140 karakters lukt echt niet. Maar ook de rectificatie die ik op twitter (via deze blog) moest doen, is m.i.  iets te overttrokken. En het was dan ook niet nodig om de communicatieafdeling van mijn werkgever in te schakelen/ onrust te veroorzaken.

Al met al:

Foto weggegooid, check

Aangegeven dat het niet mijn bedoeling was om problemen te veroorzaken, check

Gaan we morgen weer Cito-toetsen afnemen.

 

 

 

 

 

tas controle

Vandaag had ik om 17:00 uur een afspraak. Ik ben vanuit school meteen naar mijn afspraak gegaan.

Natuurlijk was ik te vroeg en omdat het regende ben ik de Aldi in gelopen. Had ik iets nodig? Nee, eigenlijk niet maar soms liggen er spulletjes die je misschien wel kan gebruiken. Helaas vandaag niet. Dus ik liep langs de kassa richting de uitgang.

Ik werd door de vriendelijke kassa mevrouw gevraagd of ik niets heb kunnen vinden en ik beaamde dat. Zegt de vriendelijke kassa juffrouw dat het jammer is en of ze dan even in mijn rugzak mag kijken.

Zeer verbaasd reageerde ik met, “natuurlijk niet”. De kassa juffrouw had dit antwoord waarschijnlijk niet verwacht want ze schrok van mijn reactie. Of ik even wilde wachten op haar collega. De collega kwam er aan, de kassa juffrouw vertelde wat er aan de hand was, de collega keek me aan en gaf aan om de manager te halen. Stiekem moest ik wel lachen.

Na een aantal minuten, ik had nog even tijd en het regende buiten, kwam de manager.

Hij vroeg of hij mijn rugzak mocht controleren. Ik antwoorden dat ik dit niet liet doen door hem. Ik gaf wel aan dat als er verdenkingen van diefstal in mijn richting zijn dat ze dan de politie moesten bellen, omdat zij de enige zijn die tassen mogen controleren.

De manager gaf mij te verstaan dat iedereen met een rugzak/ tas gecontroleerd werd omdat er zoveel gestolen werd. natuurlijk vind ik het vervelend dat er in zijn winkel zoveel gestolen werd, maar dat ik dit een reden vond  om mijn tas te laten controleren. In de 10 minuten dat ik daar stond zag ik ook dat niet alle tassen gecontroleerd . Ik wees de manager er op en die gaf aan dat ze niet de kleine handtasjes van de dames controleren i.v.m. privacy. Ik moest toen hard lachen en gaf aan dat er ook spullen in mijn tas zaten die privacy gevoelig zijn (niets gelogen want er zaten toetsen en gespreksverslagen van leerlingen in).

De manager vroeg wanneer ik de volgende keer kwam om dan geen tas meer mee te nemen. Ik keek hem aan en gaf hem te verstaan dat ik zeker niet terug zou komen.

 

De volgende dag heb ik het verhaal tegen mijn leerlingen verteld. Ze gaven aan dat zij het vakere meemaken.

Ik heb uitgelegd dat iedereen mag vragen om je tas te doorzoeken maar dat de politie dit officieel alleen mag doen, zelfs de bewakers/ beveiligers niet.

 

Persoonlijk hoop ik dit nooit meer mee te maken.